හාදුවක කතාවක්..

ඒ කොළ හැලෙන කාලයේ දවසක්‍ ය.. 🍁🍁🍁

අවසාන වරට ඈ විසින් මුවින් නොඉල්ලාම නිරායාසයෙන් ඔහුගෙන් හාදුවක් ලත් දවස එය විණි.. අවසාන වරට පිරිමියෙකු විසින් ඈව සිපගත් දවස එය බව ඈ නොසිතන්නට ඇත.. එයින් පසු ඇගේ සීතල කම්මුල් මත උණුසුමක් තියන්නට කිසිවෙකු ආවේ නැත.. යළි ඒවිදැයි දන්නේද නැත.. ඔහු හැර වෙන කිසිවෙකුට ඒ සඳහා අවසරයක් නොමැති හෙයින් උණුසුම් කාරුණික හාදුවක් පිළිබඳ බලාපොරොත්තුවක් තබා ගැනීමටද ඇයට ද නොහැක.. 

එබැවින් ඈ ආදරය කරන අයෙකුගෙන් සිපගැනීමක් ලත් අවසාන දවස ලෙස එය ඇගේ මතකයනට එක් කර ගන්නට ඇත.. උදාවන වසරක් පාසා ඒ දිනයට ඇගේ මතක අළුත් වී සීරූවට හදවත පාරා යලි හදවත පතුලට ඒ හැඟුම ඇගේ ආදරය සමඟින් සැඟව යනු ඇත..

අනතුරුව උදා වූයේ බිම වැටුණු වසන්තයේ මල්  හිම සුළඟේ ඈතකට පාවයන දවසක්ය.. 

🍂🌸🍂🌸🍂🌸🍂🌸🍂🌸🍂🌸🍂🌸🍂🌸🍂

ඒ ඈ විසින් ඔහුව අවසන් වරට සිපගත් දවසයි.. කළුවර රෑක දුර ගමන් ගන්නා බසයක සමුගන්නට පෙර ඔහු නොඉල්ලාම ඈ ඔහු මත හාදුවක් තැබූ දිනයයි..

එය ඔහුට අවැසි නොවන්නටත් ඇත. නමුදු ඈ හදවතින්ම ආදරය කරන ඔහු සිපගන්නට ඈට උවමනාවක් තිබිණි. ඇගේ හදවත පුරාවටම දැනෙන ලෙස ඈ ඔහු මත හාදුවක් තබා පිටව ආවාය. ඒ ඔහු ගැහැනියකගෙන් ලත් අවසන් හාදුව නොවන බව ඈ දනියි.. නමුදු ඒ ඈ පිරිමියෙකුට දුන් අවසන් හාදුවයි..

ඉන් පසු උණුසුමක් තබා හැඟීමක්වත් ඇවිත් යන්නට නොසිතන ජීවිතයේ ශීත සෘතුවට ඈ නික්ම ගියාය.. ගිම්හානය ඇයට අත වැනීයේ "නුඹට ආදරය අකැපයි" කියමිනි.. වස්සානයේ සීතල ඈට ගින්දරක් පමණි.. ඒ සීතල වැහි වැටෙන වෙලාවක හිරිවැටුණු දෙතොලත් ගිම්හානයේ දී ඉරිතැලුනු හදවතත් පමණක්ම ඇගේ තනියට සිටි බැවිනි.. පෙම්වතුනට මල් පිපෙන කුරුළු ගී ගැයෙන සොඳුරුතම වසන්තය ඇයට දැන් සිහිනයක්ම පමණි.. හුදෙකලා හදවතක මිහිරියාවක් ඇත්නම් ඒ යළි නොඑන වසන්තෙක ඉමිහිරි මතකයක සුවඳ පමණි.. 

එනමුදු ආදරය අපූර්වතම බැඳීමක් බව ඈ තවමත් සිතයි..ඒ ඇගේ හිතුවක්කාර ආදරයේ හැටිය.. සීතලෙන් ගල් ගැසී ගියද ඈ යළි යළිත් කීවෙම ආදරය පිවිතුරුම ඉමිහිරි හැඟුමක්ම බවය

මේ අළුත් මල් පිපෙන වසන්තයේ දවසකි..

ඉනික්බිතිව ඈ හාදුවක් ලද්දේ නැත...!!!

-රොෂෙල් ෆර්නැන්ඩු-