ඉඩෝරය විසින් ඉරා දැමූ විල් හදවතෙක බිඳුණු පතුලත සිපගත්තේ අයාලේ යමින් ගමන් උන් වළාකුළු පමණි.
දඟකාර සුළඟ දුටුවනම වැළඳගනු පිණිස දිවයන වළාකුළු කිසිදා විල්තෙරේ නැවතුමක් සෙව්වෝ නොවූයෙන් විලෙහි නේකවිධ වේදනා දැක දැකත් වියළි ඉසව්,ඉරිතැළුම්, කඩතොළු පෙන්වමින් මවාගත් අමනාපයෙන් යුතුව යන්නට ගියෝය.
සිත් සේ සිපවැද සිත් සේ හැරයාම පිණිස මවාගත් වළාකුළු කෝපයෙන් අකුණු පුපුරා අහස ගිගිරුම් දෙන විට අසරණ වූ විල් ඇස පමණක් හඬාගෙන වැටුණි
නමුදු
දැන් මා යළිත් වරක් විලකි.
කඳුළු වලින් පිරුණේ වුව කම් නැත.
මා සුපුන් විලකි.
ඉරිතැළුම් සඟවා කුමුදු පුබුදවමින් මතු මතුද සිනාසෙන්නෙමි.
-රොෂෙල් ෆර්නැන්ඩු-
No comments:
Post a Comment