ගඟට ම මුල් ඇද ඇති ගං ඉවුරේ සිටවූ ගසක් මෙන් මම ඔබ අසල සිටිමි. එනයින් ගිම්හානය කෙරෙහි වූ බිය අතහරිමි.
නිරන්තර තෙත හැඟුම් උනන්නේ ඔබෙනි. එහෙයින් මේ ආලයට කොල පරවී යාම ඉතා දුර ය. නොනැවතී මල් දරමි ❤️
ඔබට ඉසින්නට මල් නොමැති කලෙකත් ඔබ මා අසලින් නොනැවතී ගලන බව දනිමි. මල් වරන කාලයෙකත් සැනසෙමි.
මා අසලින් ඔබ ගලා යන්නේ සෑම විටම අලුත්ව ය. පිවිතුරුව ය. විටෙක සැඬවත් විටෙක මුදු ලෙසිනුත් ගලන ඔබේ රිද්මය මම හොඳින් හඳුනමි. එයට ම අනුගත වීමත් බැඳීමත් සියල්ලම ප්‍රේමයෙනි !!
ගලායෑමක් කෙරෙහි ප්රේමයෙන් බැඳීම ම අපූරුම වග හඟිමි. එකම ගඟ දෙපාරක් ගලන්නේ නැති බැවිනි.
මඳ සුළං සෘතු සේම සැඬ සුළං සෘතුවකත් ඔබ දෙසටම නැමෙමි. ගඟ පතුලතට එබෙමි. ඔබේ හදවත කියවමින් නිවෙමි. සැනහෙමි. මඳ සුළං හා එක්ව ඔබට මල් ඉසිනු සේම සැඬ සුළං හා ඔබ වෙනුවෙන් යුධ වදින්නට ද ඉතින් මට හැකි ය.
ඔබ ප්රේමයෙන් පිරෙන කලෙකත් වියරුවෙන් උතුරා යන කලෙකත් එක සේ දරාගන්නට මා හදවත නමැති ඉවුර නොවෙනස් වූ ප්රේමයෙන් ඔබ වෙත ලියා දී තිබේ. මාගෙ දුර්වලකම සේම ශක්තියත් වෙමින් ඉතින් ඔබ ට ගලා යා හැකි ය.
අතුපතර හිස නමා ඔබ ළයේ උණුසුම සොයන කෙටිම තත්පරයෙක ඔබ විසින් ප්‍රවේශමෙන් මා හිස සිඹින මොහොත මිහිපිට මා හට ඇති සොඳුරු සුයාමය බව මෙතෙක් මා ඔබට කියා නැත.
ඔබ විසින් දඟකාර පෙණ බිඳිති ඉසිමින් මා මුවඟ හසරැල්ලක් මවනා'තර මා අත්විඳි ප්‍රීතියත් ; ගෙවුනු හැම දිනයෙකම පවා පළමු සකුණ ගීයට පෙර වරක් මා වැළඳගත් ඒ අරුමැතිම අරුණැල්ලකත් මාගෙ වූ නිවීම ඔබට මා මෙතෙක් කියා නැත.
නමුදු අසා සිටීම අපහසු තරමට ම කියා සිටීම ද අසීරු යමක් ඔබ විසින් දත යුතු ය. මා විසින් කිවයුතු ය.
ඔබේ ගමනෙහි නිමාව සාගරය කෙරෙහි ය. ඉතින් ඔබ යා යුතු ය. ම'විසින් දරාගත යුතු ය.
පොරොන්දුවකි !!
එතෙක් ඔබ යනෙන මඟ පුරාවට ඔබේ හුදෙකලාව ට හේතු නොසදමි. මා විසින් අවදි කරන කුසුමෙක පියල්ලක් ගානෙම හිමිකම ඔබ වෙත ය. ආදරේ තවරාලු සුවඳත් මුදු බවත් ඔබ වෙතට ය. ඉතින් ඒවා ඔබට රැගෙන යා හැකි ය.
ඇතෑම් වෙහෙසකර දවාලෙක දිරාපත් ව ඔබ වෙතටම ඇද හැලෙන කහ පැහැති තුරු පතක් පවා ඔබව තනි නොකර සිටින්නට බැඳී තිබේ. ඒ ඔබට කිසිදු විටෙක අසීරු හැඟුම් නොදැනෙනු පිණිස ය!
ගඟකට ගසක් හා එක්ව ගමනක් නැත. නමුදු ඒ ප්‍රේමයෙක කෙළවර නොවේ. අවසානය කරා ඔබේ ගමන මා පසුකරමින් යා යුතුම නම් ඔබ යන්න. එතෙක් ඔබේ නොතනියට මේ කුසුම්පත් ද රැගෙන යන්න..
ඔබට සෙවණ වීම ම පවා ඉමහත් ප්‍රීතියක් බැව් පමණක් දැනගන්න!!
එලෙසින්ම යම් දිනෙක ඔබ සිඳී යා නම් මා ද කැටුව යන්නැයි නොබියව කියමි. මක්නිසාදයත් ඔබ සමඟ එක්ව විසීම තරමට ම එක්ව මියයාමට තරම් ප්‍රේමය විසින් තවදුරටත් මා නිර්භීත කොට තිබේ.
-රොෂෙල් ෆර්නැන්ඩු-
No comments:
Post a Comment