"ප්රේමය" නම් වූ මෝස්තරකාරියට ලියමි.. ❤️
එක එක දිනට එක එක වේශයෙන් හැඳපැළඳගෙන මා බලන්නට ඇවිත් යන
ඔබට සියවසක් නොව කල්පයක් සැරසෙන්නට වස්ත්ර ඇති බව දනිමි..
ඔබට සියවසක් නොව කල්පයක් සැරසෙන්නට වස්ත්ර ඇති බව දනිමි..
සෘතුවෙන් සෘතුව ගෙවීගෙන මා මහළු විය කරා ඇදෙන විටත් ඔබ එදා වාගෙම අදත් හෙටත් කල්ප ගාණකට පසුත් මා මුල්වරට ඔබ හැඳිනගත් ඒ තාරුණ්යයේ වතින් සැරසීගෙන නිසොල්මන්ව සිටිනා වග දනිමි..
නවතාගත නොහැකි තාරුණ්යයේ ඔබ පමණක් නතරවී සිටින වග දනිමි..
වියපත් මා ඔබේ වයස නොඅසාම ඔබේ නිර්මල වූ පියකරු බව කිසිත් අඩුවක් නොමැතිවම තවමත් විඳිමින් සිටින්නේ එනිසාවෙනි..
වියපත් මා ඔබේ වයස නොඅසාම ඔබේ නිර්මල වූ පියකරු බව කිසිත් අඩුවක් නොමැතිවම තවමත් විඳිමින් සිටින්නේ එනිසාවෙනි..
දිනයකින් තවත් දිනයකට ඔබ ජීවිතයට ඇරයුම් කරන්නේ අන් කවරදාකවත් නොදුන් තරමේ නැහැඹුල් හැඟුම් අටෝරාසියකිනි..
ඔබ තරම් මෝස්තරකාරියක මිහිපිට තවත් සිටිය ඇහැකිද.. ඔබ ගාව ඇති තරම් වර්ණවත්බවක් මේ මිහිපිට කිසිවෙකුට හිමිව තිබිය හැකිද.. ඔබ තරම් අතැරයාමට අසීරු අන් කිසිදු බැඳීමක් මිහිපිට තවත් ඇතිද..
ඔබ තරම් මිහිරියාවක් සේම ඔබ තරම් වේදනාවක් උපදවාලන අන් යමක් මේ මිහිපිට ඇතැයි ඔබ සිතනවාදැයි අසමි.. ඔබ තරම් සියුම්ව හදවත ස්පර්ශ කරලන ඒ සා ඇවිලීමක් ඒ හා නිවීමක් තවත් මෙලොව තිබෙන්නට හැකිද.
ඔබ තරම් වේගයෙන් සිතුවිටෙක සිතුසේ වෙනස්කම් පාන නේක වේශයන් මවන සුරූපිනියක් තවත් මෙහි ඇතිද.. ඔබගේ ඇතෑම් මෝස්තර වලට වශිකෘතව සිසිරයේ මිදීගිය ගංඟාවක් සේ හිරිවැටුණු හදවත් කොතෙක් නම් ඇතිද..
දෑස් අඳවන තරමේ මනෝහරබවක් උසුලමින් ජීවිතය කරා ඇවිත්, සිතුනෝතින් නතරවී එසේත් නැතිනම් නොනැවතී, ඔබ යන්නේ කිනම් ඉසව්වක් කරා දැයි සිතන්නට වත් ඉසිඹුවක් නොතබාම නොපෙනී යෑමට හැකි ඔබ තරම් මායාවක් තවත් මිහිපිට තිබෙන්නට හැකිද..
දවසක් දවසක් ගානේ ඔබ පැළැඳ එන මෝස්තර ලූ පිළි විටෙක උනා දැමූවත් නිරුවත් වන්නේ ඔබ හා බැඳෙන අනෙකාගෙ හදවතම පමණක් නොවෙද..
නිසල දිය යට වූ ගැඹුරුම තැන් පවා ස්පර්ශ කරන්නට ඔබ තරම් නිර්භීත වූ වෙන යමෙක් සිටින්නට ඇහැකිද..
නිවෙන තැන් අවුලවන්නටත් ඇවිලෙනා විටෙක නිවන්නටත්.. එකවරම නිවි නිවී ඇවිලෙන්නටත් ඔබ තරම් හපනියක් තවත් සිටීද..
වරක් ඔබ විසින් වසඟයට ගත් අයෙක් ඔබ අතැරදමා යන්නට සිතාවිද.. ඔබ හැර ගියත් හුදෙකලාවේ සිට ඔබෙ දෙස බලා නිමේෂයක හෝ නුහුල්ලා සිටිනු ඇතිද..
ඔබ සිටිනා තුරු තනිකමක් නැත්තා සේම ඔබ තරම් තනිකමක් දනවාලන අන් කිසිවෙක් මෙහි සිටිත්ද..
අසීරුම මොහොතක ජීවත් වීමට අරමුණක ආලෝකයක් විය හැකි නුඹටම පමණක් මරණීය වේදනාවක අන්ධකාරය ලෙසත් වෙස් ගැනීමට ඇහැකි වීම පුදුම සහගතය..
කර්කශම ජීවිතය පහසු කරවන විටෙක හුදෙකලාව හා එක්වී හුස්ම හිරකරවන ඔබගේ හැඟීම් විරහිතභාවය ගැන අතිශයින්ම මවිත වෙමි..
දින සති ගණන් ඔබ පළඳින ඇඳුම් විටෙක වටහාගත නොහැකිමය.. එකම දිනෙක වුව පැළඳුම් කිහිපයක හැඩ බලමින් නැවුම් හැඟුම් ගෙනාලිය හැකි මා දුටු අපූරුතම විටෙක වටහාගැනීමට අසීරුතම යුවතිය ඔබ බව කියමි..
පෙම්වත් වූ වසන්තෙක නිමාවේ වියෝවෙන් ගිලන් වූ ගිම්හානයෙ පවා මා ඔසවාගෙන යමින් හේමන්තයට ඇරලවා ඉනුත් නොනැවතී මා හැර යමින් එමින් මා තනි කෙරූ නොකෙරූ මතුවෙමින් යටපත් වූ නමුදු නොවෙනස්වූ තරුණ මෝස්තරකාරිය ඔබම පමණැයි..
මායාවේ පවා යථාර්ථයක් මවාලිය හැකි මෝස්තරකාරියට මම මෙපමණක් කියමි..
මේ හේමන්තයයි.. දැන් මා මහළුයි.. නමුදු ඔබ හැඳිනගත් මුල් වසන්තේ පරිද්දෙන්ම පණ ගැහෙන හදවත තවමත් තරුණයි..
ඒ අන් කිසිවක් නොව ඔබ නිසයි..
ඒ අන් කිසිවක් නොව ඔබ නිසයි..
ඉතින් මේ ආදරයේ සැඳෑවේ අන්තිම කඳුළත් ඔබෙ නමටයි..
-රොෂෙල් ෆර්නැන්ඩු-
No comments:
Post a Comment