පාලම යට
අඳුරේම නිදති
දෙවේලක් නොකෑ නිහඬ පැල්පත්
අරුණෝදයට
ටකරං මතට
වැටෙන ඉර එළිය පවා දුප්පත්
අසල ගඟෙන්
අහක බලන්
එතෙරෙ වෙන මහතුනේ පින්වත්
මතුව ආව
පොඩි මිනිහෙකි
වයමි බටනලා, එපා මට පිං බත්!
-----------------------------------
පිඹින වාරේ බඩ කොරවෙන
පාලම යට කලාව
අපාය සේ නුඹ දකිනා
එනමුදු රස ගුහාව
කළු පාටින් වැසී ගියත්
හිත පිරිසිඳු හිනාව
මා වයනා තනු ඇහුවත්
ඇත්තේ අපේ කතාව
තදබදයේ කිටිකිටියේ
වගුරා දා මුගුරු
බස්රථයේ හිටිහැටියේ
මතුවෙන මඩගොහොරු
අකුලාගෙන නැහැපුඩු මුව
බැල්මන් නෙක රුදුරු
තරහක් නෑ ලද උරුමෙට
වාසය ගං ඉවුරු
පාලම යටින් මතුවී යළි
එහිම සැඟව යන
යාචක තනතුරෙහි මිසක
කලාවේ නැත පින
වීසි කරන රුපියලකින්
බඩ කට පුරවන
මඩේ පිපෙන නෙළුම් හිතේ
තුවාල ඇත වණ
රස හඳුනන හිත උණුවෙන
මම වෙමි රසවතා
කුස හිස්වුණ බත මදිවුන
දුප්පත් හිතවතා
පිස කඳුළැලි නෙත ඔසවා
වයනා දිනපතා
යස ඉසුරින් නැත පොහොසත්
හිත ඇති පත කුඩා
--------------------------------------
ගතම හුස්මට පවරලා හිත කලා රසයද අමුණලා
ඔබේ සවනට රසගුලා ගෙන මොහොතකට හෝ සනසලා
දන්න ස්වරයන් නළවලා දෙන කාසියක් ගෙන අහුලලා
මගේ ලෝකෙක තනිවෙලා මම හෙටත් පිඹිනවා බටනලා
-රොෂෙල් ෆර්නැන්ඩු-
No comments:
Post a Comment