ආකාස පටුමඟේ
චාරුමත් නළඟනකි
හිරු කිනිති වරලසේ ගසාගත්
වළාකුළු වනාහි
ඇගෙ පතුල් ඇවිස්සූ
ධූලි මිස ඇයට නැත පියාපත්
තරු අවන්හල් වලත්
කළු කුහර වෙළෙන්දන්
සිටින බව කියා ඈ නොවේ මත්
සුන්දරම තරමටම
විසකුරු ය නිශාවන්
හුදෙකලා දිලිසීම සුපුන්වත්
අයුතු ආරාධනා
පහළ සිට රැගෙන එන
සුළං රැල් අඳබාල තැරැව්වන්
හිස් අතින් නොවේ ඈ
හරවාන යවන්නේ
මුහුදටත් තරවටු ද කළා නම්
සතර දිග්භාගයේ
ගිලගන්න තතනනා
සල්ලාල පෙම්වතුන්ගේ දැලෙන්
හෘදයේ හොඳම අඩ
සේප්පුවෙ දමා ඇත
ප්‍රේමයේ යතුර නැතිවෙලා දැන්
වල්ග තරු වීදියෙදි
අතරමං වූ පටන්
ජීවිතය අමාවක ගුහාවක්
මිහිතලේ කවියනුත්
රහසින්ම මැතිරුවේ
අනේ ඇගෙ සඳ සළුව ලෙහීයන්
දේවතා එළි වලින්
කළත් නෙක යාතිකා
පිහිටකට ආවේ නෑ දෙවියනුත්
විශ්වයේ කොයියම්ම
තැනක තනි ගැහැණියක්
කියන්නේ දුක් වින්ද දෙවඟනක්
-රොෂෙල් ෆර්නැන්ඩු-
No comments:
Post a Comment