Saturday, August 3, 2019
අමතක නොවන සන්ධ්යාව
මෙය ග්රීෂ්මයේ සැඳෑවකි. සිනිඳු වැලි ඔවුනට නොතරම් තරමට රත් වී ඇති බව ඇගේ දෙපතුල් විසින් චෝදනා කිරීම හේතුවෙන්, පැමිණෙන වේගයටත් වඩා වේගයෙන් ආපසු හැරී යන, ස්ථීර නැවතුමක් නොසොයන නමුදු නොනැවතී යන එන උමතු රළ විසින් වෙරළ සිඹින පටු මාවත තවදුරටත් ඉදිරියට යනු සඳහා ඇගෙ දෙපතුල් විසින් තෝරාගෙන තිබිණි.
අව් කැරළි වලින් රත් වූ අකීකරු සුළඟ වෙරළාසන්නයේ තමන්ගේ අධිකාරය පෙන්වමින් හිතුමනාපේ හැසිරෙන වෙලාවකි. ඇගේ ඉනවටක් දක්වා දිගු වූ ශක්තිමත් කෙහෙරැළ් ඇයට අවනත නොවන සෙයකි. සුළඟේ හැසිරීම ගැන නොකැමතිවා මෙන් නොමනාපයෙන් ඉර අවරට යන්නට පටන්ගත් නිමේෂයේ වෙරළ කෙළවරින් කුඩා තිතක් මතුව ආයේ රාත්රිය ඉහිල් කරවන තරමේ සිසිලසක් රැගෙන පායන චන්ද්රයා සිහිගන්වමිනි.
තාරකා සියල්ල මොහොතකට දෑස් වසාගත යුතු ය! සඳ පැමිණෙන්නේ නොආ යුතු යැයි විශ්වය විසින් තීරණය කළ ගමනකි.
-----------------------------------
ඔවුන්ගේ මුල් හමුවීම අහඹුවකි. එම මුල් හමුවීමේ දිගුවක් ලෙස යළිත් මෙලෙසින් ඔවුන් අහඹු ලෙස මුණගැසිනි. එසේ නොමැති නම් අහඹු ලෙස හමුවන්නට ඔවුනොවුන් විසින් කලින් නියම කරගෙන තිබුණා වෙන්නට පිළිවන.
නමුදු මුල් හමුවීමේ පැවති තරමටම ආගන්තුක බවක් මේ හමුවීමෙහිදී ද පැවතීම අහඹුවක් නොවේ. එය ඔවුන්ගේ තෝරාගැනීමකි. අවුරුදු ගණනාවක් අතර වූ හිස් අවකාශය තුළ ඔවුන්ගේ හමුවීම් ඉතා දීර්ඝ විවේකයක් ලබා ගෙන තිබූ සෙයකි. හමුනොවූ සැඳෑවන් බොහෝ වූ හෙයින් ඔවුනතර සැතපුම් ගාණක පරතරයක් දැන්නෙන්ට වූ නමුදු එය පවා කෙටි මොහොතකට පමණි.
අසීරු ආගන්තුක බැල්මකින් දෑස් එකිනෙක ගැටෙත්ම හදවත්වල බලහත්කාරයෙන් සඟවා තිබූ සුපුරුද්ද සැනෙන් අවදිවිණි.
ග්රීෂ්මය පවා දැඩි හිමපතනයකට හසු වූවා සේ ගෙවෙන අසීරු තත්පර කීපයකි. කිසිවෙකුටත් ඇසෙන නෑසෙන පරිද්දෙන් සුසුමක් ඇගෙ මුවින් ගිලිහෙත්ම එය ග්රහණය කොට ගත්තේ ඔහු විසිනි.
ග්රීෂ්ම සන්ධ්යාවට උහුලාගන්නට නොහැකි තරමේ ශීතල බැල්මක් ඇගෙ දෑස් කුහර වල ගිලී තිබුණ වග ඔහුට වැටහෙන්නට ගත වුනේ තත්පරයක දෙකක පමාවකි.
අනතුරුව දිගු නිහැඬියාවකි.
එකිනෙකා පිළිබඳව යම් අදහසක් ඇති කරගන්නට දෙදෙනාගේම හදවත් වලට තරමක කාලයක් අවැසි වූ සෙයකි.
තුරු අගින් වෑහෙන පිනි අතුරින් යමක් බලා සිටින්නාක් සේ දැනෙන බොඳව ගිය රූපයක් දිහා ඇය බලා සිටින අතරවාරයේ කටු රැවුලින් වැසී ගත් මුව පුරා අසීරු සිනාවක් මතු කරගන්නට ඔහු උත්සුක වන බවක් පෙනිනි. වරෙක ඇගෙ දෑත් වලින් බොහෝ වරක් පිරිමැදුම් ලද කෙටි කැරළි කොණ්ඩය සුළඟ හේතුවෙන් තව තවත් අවුල් වී ගිය ඇති සෙයකි. ගිණිය නොහැකි වාර ගණනක් දෑසින් සිපගෙන ඇති, වරක් ඇය අසීමිතව ප්රේමය දැක්වූ ඒ නිසල රුව ප්රතිමාවක් බඳු සන්සුන්බවකින් ඈ ඉදිරියෙනි.
මේ අතරේ ඔහු කල්පනා කරමින් හුන්නේ ඈ වෙනස් වී නොමැත්තේ හදවතින් සහ ආදරයෙන් පමණක් ම නොවේද යන්න වගයි. අවසන් වරට ඈ දකින විට උර දක්වා වූ කෙටි කොණ්ඩය ඉඟවටක් දක්වා ලිහී ගොස් තිබිණි. ප්රීතිමත් දෑස් වෙනුවට වඩා කල්පනාකාරී බවක් පෙනෙන තියුණු දෑස් තිබුණේ ඇස් කුහර ගිලගෙනය. නමුදු තවමත් පියකරු සිනාව ඈ සතු වග පසක් කරන්නට මෙන් ඈ වෙතින් පිරිනැමුනේ කෙටි සිනාවකි.
දිගු කලක් මුළුල්ලේ ඇය ඇගේම හුදෙකලා මනෝභාවයන්ගෙන් පීඩාවට පත්වෙමින් ආත්මීය දැඩි ශීතලට නතුව වෙව්ලමින් සිටි වගට ඔහුගේ උණුසුමෙන් යුතු සහජාසය වහා අවබෝධ කරගත් බවක් පෙනෙන්නට තිබිණි.
පියවරක් ඉදිරියට තැබූ ඔහු තම ශක්තිමත් දෑත් ඇගෙ සිහින් සිරුර වටා යැවීය. ඇයටම උරුම වූ ඇගේ මුදු බව සේම දුබල බවත් ඔහුගෙ පපු පෙදෙසට දැනිනි. ඔහුගේ හදවතේ රිද්මයානුකූල ස්වරයේ හදිසි ඉහළ යාමක් වේගවත් බවක් ඇයට දැනෙන්නට විණි.
පෙරදී මෙන්ම ඔහුගේ හදවත විසින් යමක් පවසන්නට උත්සහ කරන වගත් බොහෝ විට සේම මෙවරද ඔහුගේ භාෂා මාධ්යය සුපුරුදු නිහැඬියාව වගත් ඇයව දැඩිව වැළඳගත් ස්පර්ශය විසින් ඇයට වැටහෙන්නට ඉඩ හැර තිබිණි.
වඩා උණුසුම් පපු පෙදෙසින් වචනවලින් තොර වූ ඔහුගේ හෘදයාංගම ආමන්ත්රණය ඇයගේ සවන් වැකිණි.. ඉනික්බිති කෙටි හෝරාවක දිගු කාලයක් තිස්සේ රැස්කරගත් කරුණු ගොන්නකට නිහඬ සවන්දීමක් පමණකි!
"ශාරදා... ඔයාට වෙහෙස වගත් ආදරයෙන් නවතින්නට උවමනා වගත් ඒ හේතුව නිසාම නොනැවතී ආදරයෙන් පලායන්නට උත්සහ කරන වගත් මම හොඳාකාරවම දන්නවා!
ඒ උනත් තවදුරටත් දුවන්නට මම ඔබට ඉඩදෙන්නේ නෑ.. බොහෝ ඉක්මනින් ම හෝ පසුව නමුත් තවදුරටත් පමා නොවී කිසිවෙකු ගැන විශ්වාස කිරීම ඔබ විසින් ඇරඹිය යුතුයි."
ඇයට අසන්නට උවමනා නොවූ එහෙත් ඔහු විසින් පවසන්නට නියමිත වගට කල්තියා හොඳින් දැන හුන් කාරණාව ඇයට ඇසුනෙන් සිහින් කෙඳිරියක් ඇයගෙ මුවින් ගිලිහිනි.
" රවින්ද්ර.. මට බැහැ"
සිහින් ඉකිබිඳුමකට ඇගේ බිඳුනු හදවත කෙරෙහි සාධාරණයක් කළ හැකිද යන්න පවා සැකයකි.
"අනෙකෙකු විශ්වාස කිරීම? මම එහෙම කරන්න දන්නවාද කියා පවා මට විශ්වාස නෑ"
අවුරුදු ගණනක් ගොසින් වුවද ඇය සතු වූයේ පුරුදු ලෙංගතුකමත් ඔහු කෙරෙහි වූ හිතෛෂීබවත් පමණි.
ඈ ගැන මනාව දැන හුන් ඔහුගේ රළු දෑත් හා මුදු හදවත ඈ වෙනුවෙන් එකතු විණි. ඔහු වහා ඇය තම සිරුරට තදකරගත්තේ එකවර ඉහළ ගිය ප්රේමයත් වේදනාවත් කරණකොටගෙන විය යුතුය.
"ඒත්.. ඔයා තව කොපමණ කල් තනිවම ඉන්නද කල්පනාව ශාරදා ?"
ඔහුගේ එම වදන් හේතුවෙන් ඇයට දැනුනේ සිය ආත්ම ධෛර්යය මඳක් සසල වූ බවකි. දෙදෙනාතර වූ නිහැඬියාව කියා පෑවෙ එකිනෙකාට සමුදෙන්නේ කෙසේද යන්න දෙදෙනාගෙන් කිසිවෙකුත් නොදැන සිටිනවා මෙනි. හිස් බැල්මකින් ඔහු වෙත බලා සිටියදී නුපුරුදු හැඟුම් රාශියක් ඈව වටකරගත් සෙයක් දැනුනෙන් ඇයට මඳක් ඉහිල්වීමට අවැසියැයි හැඟුනෙන් ඔහු කෙරෙන් තරමකට ඈත්වුණු ඈ ඔහුට පිටුපා සිටියේ රත් රන් පැහැයෙන් ඉරු ගිලගන්නා මුහුදත් දම් පැහැ සිහින් රේඛාවක් ලෙසින් ඈතින් පෙනෙන සිතිජයත් තරු එකින් එක මතුවෙමින් තිබුණු බටහිර අහසත් දෙස නෙත් හරවාගෙනය.
කොයිතරම් ප්රේමයකින් එකිනෙකා කෙරෙහි බැඳී හුන්නද එක්ව යන ගමනකට විශ්වයෙන් ඔවුනට අවසරපත් ලැබී තිබුණේ නැත. ඔහුගේ මාවතෙහිද හුදෙකලාව අඩු නැතිව තිබුණේ වුව ඔහු ගමන් කර තිබුණේ තනිවම නොවේ. දුෂ්කර තීරණ හා පොරොන්දු හේතුවෙන් ඔහුගෙ තනි මඟ තනි නොවී තිබුණි.
තීරණයක් ගනු පිණිස ඔහු වළකාලන පොරොන්දු පත්රයක යදමකින් ඔහුව විලංගු ලා තිබිණි.
ලුණු මිශ්ර හුළඟට දෑස් කොන වූ ලුණු රසැති තෙත වියළන්නට ඉඩ හැර ශාරදා මොහොතක් බලා උන්නේ සිතිජයෙන් නොපෙනී යන යාත්රාවක ගමන් මඟ දෙසය.
හදිසියේ ඔහු වෙතට ඉක්මන් පියවරක් තැබූ ඈ පරෙස්සමෙන් ඔහුගේ මුව මත හාදුවක් තබා ඉවත හැරුණි. ඉවත් වන විට ඇගෙ දෑස යළිත් වරක් කඳුළින් පිරි තිබුණු වග ඔහු විසින් දුටුවත් මිට මොලවාගත් දෑතින් ඔහු සිඳී යන ධෛර්යය රඳවා ගන්නට ආයාසයෙන් තැත් කරන වගක් පෙනිනි.
"මට අදත් යන්නම සිදුවෙනවා"
ඇය මුදු හඬකින් මිමිණුවාය.
සිනාවන්නට තැත් දරමින් ඔහු මහත් සෙනහසකින් තම දෑත් ඇගෙ සිරුර වටා
මොහොතකට යැවීය.
"මටත්"
එකිනෙකා වත්තන් කරගෙන සෑහෙන වෙලාවක් ඔවුනොවුන් සිටියේ කිසිවෙකුට අනෙකාගෙන් පසෙකට ඉවත් වී යන්නට නුවමනා සේ ය.
අවසානයෙ ඔහු හඬ අවදිකළේ ය.
මේ සැඳෑව අමතක නොවේවි!
තව මොහොතක් හෝ පමාවීම තත්ත්වය වඩා අසීරු කරන වග අවබෝධ කරගත් ඇය වහාම යන්නට හැරිණි.
"ඔයාට පුළුවන් වෙයිද මාව තව වරක් විශ්වාස කරන්න?"
සැනින් බිඳුනු හඬකින් ඔහු ගේ මුවින් ගිලිහුණු වදන් පෙළය.
නිරායාසයෙන් ඔහුගෙ මුවින් පිටවුනේ එයම බව ඇගෙ දෙසවනට තබා ඔහුටම වත් අදහාගත නොහැකිව තිබිණි. නමුදු ඇය කෙරෙහි වූ ඔහුගේ ආදරය ඔහු විසින් මෙතෙක් පනවාගෙන තිබූ ස්වයං වාරණද ඉක්මවා වේගයෙන් ඉදිරියට ඇවිත් තිබුණේ ආදරය ඉදිරියේ සියලු කාරණා අවශේෂ කරුණු වග හදවතට වටහාදෙමින් සියලු සිතුවිලිමය බාධක පසුකරමිනි.
ආදරයේදි කිසිවක් වැරදි නැත!
ඔහු විසින් ඔහුටම මුමුණන්නට විණි.
නතර වූ දෙපා ගල් ගැසී ඇති සෙයකි. ඇය හුන්නේ කුමක් කිව යුතුදැයි සිතමින් ය.
ඈ පිළිතුරක් දෙන්නට මුව විවර කරත්ම තාරකා පන්තීන් සියල්ල අහසෙන් කඩාපාත් වෙන්නට ඇරඹිණි.
ක්රමයෙන් ඔහු සිහිසුන් වන වගත් ඈ කළුවරේ නොපෙනී යන වගත් ඔහුට දැනුනි.
බියකරු හැඟීමකින් වෙලෙන්නට වූ ඔහු කෑ ගසන්නට උත්සහ කළත් මුවින් හඬක් නිකුත් වූයේ නැත.
----------------------------------
මුවින් ශබ්දයක් පිටකරමින් අවදි වූ ඔහුට දැනුනේ දහදියෙන් ගතම පෙඟී ගොස් ඇති බවකි. සිදු වූ සියල්ල සිහිනයක් වග වටහාගන්නට ඔහුට මඳ වේලාවක් ගත විණි. පසෙක වූ වතුර වීදුරුවෙන් අඩක් පානය කළ ඔහු දුටුවේ සඳ එළියේ තමන් අස වැතිර නිදනා ඇයගේ රුවයි. ඒ රුව බොඳව පෙනුනේ ඇයි දැයි කල්පනා කරන්නට ඔහුට අවැසි නොවී තිබිණි.
-රොෂෙල් ෆර්නැන්ඩු-
Labels:
හේමන්තයෙන් දවසක් 🌹❤️
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment